Ոչ թե Ալիեւն է ղեկավարում Փաշինյանին, այլ հակառակը․ Ուղիղ նայենք ակունքներին

Ոչ թե Ալիեւն է ղեկավարում Փաշինյանին, այլ հակառակը․ Ուղիղ նայենք ակունքներին

Ալիեւի ու Փաշինյանի «սիներգետիկ կապը»՝ միաժամանակյա ելույթներն ու դրանց նույնական բովանդակությունը հիմք են տալիս եզրակացնելու, որ նրանք մշտական թե գրավոր, թե հեռախոսային կապի մեջ են եւ գործում են փոխհամաձայնեցված: «Պասերով»՝ իրար աջակցելով եւ օգնության հասնելով: Այս իրողությանը, որը հատկապես բացահայտ դրսեւորվել է վերջին ամիսներին, Լրագիրը հանգամանալից անդրադարձել է: Տեղի են ունենում իրադարձություններ, որ էապես ճշտում են պատկերը: Ալիեւի «հաղթանակի» հիստերիկան եւ Փաշինյանի՝ «պարտության» հիմքով դեմագոգիան արդեն նույնական են ոչ միայն բովանդակությամբ, այլեւ խոսքի անկապ ու զառանցագին ոճով: Սա նույնպես պատահական չէ՝ 2020-ի տարօրինակ պատերազմը Բաքուն չի հաղթել, ավելին, ինչպես խոստովանեց Ալիեւը՝ նոյեմբերի սկզբին Բաքուն արդեն ռեսուրս չուներ շարունակելու պատերազմը: Հետաքրքրական է, որ երբ ռազմագիտության ռուս շատ մասնագետներ շեշտում էին պատերազմի ռազմական այն առանձնահատկությունը, որ հայկական կողմը 1:5, իսկ թուրքական զինուժի մասնակցությամբ 1:10 զիջելով հակառակորդին՝ նահանջել է ընդամենը մեկ ուղղության վրա, նոյեմբերի 9-ից ի վեր Նիկոլն ու իր ռուսանպաստ ու արեւմտամետի դիմակով հենակ-սազանդարները “պարտության” ողբն էին դրել: Իր հերթին, միջազգային բարձր ատյաններում հրադադարով հաստատված ստատուս քվոյի անընդունելիության (Մակրոն), Արցախի կարգավիճակի եւ միջազգային իրավունքի սկզբունքների հավասարազորության հիմքով կարգավորման պահանջներ են դրվում (Շոլց), ինչը հակասում է Փաշինյանի ու Ալիեւի «խաղաղ օրակարգին»: Պատահական չէ, որ Փաշինյանը եւ ՀՀ ԱԳՆ չեն արձագանքել Եվրոպական խորհրդարանի զեկույցներին, որոնցում հղում է արվում Արցախի խնդրի կարգավորման՝ ՄԽ համանախագահների ձեւակերպած 2009 թ․սկզբունքներին եւ տարրերին: Այս ֆոնին, Փաշինյանն ու Ալիեւը շտապում են իրականացնել «խաղաղ օրակարգը», որի վկայությունը Արցախի Մարտակերտի շրջանի Թալիշ եւ Մատաղիս գյուղերի անօրինական բնակեցումն է ցապարներով: Մյունխենում ու Բեռլինում Փաշինյանի հայտարարություններն ու հայտնի ասուլիսը, որոնցում նա աղաչում էր «ադրբեջանական հասարակության աջակցությունը», որեւէ կասկած չեն թողնում: Բաքուն արձագանքել է Փաշինյանի կոչին՝ բնակեցնել գրավյալ հայկական քաղաքներն ու գյուղերը ցապարներով, այսինքն՝ շուտափույթ փոխել Լեռնային Ղարաբաղի հանրապետության էթնիկ պատկերը հնարավոր հանրաքվեին ընդառաջ: ՀՀ ԱԳՆ երեկվա հայտարարությունը կասկած չի թողնում: Ահա Թալիշի վերաբերյալ հատվածը․ «Ինչպես Թալիշում, այնպես էլ 44-օրյա պատերազմի հետևանքով հայաթափված այլ շրջաններում Ադրբեջանն անթաքույց կերպով իրականացնում է վերաբնակեցման ծրագրեր՝ փորձելով վերացնել հայկական հետքը Լեռնային Ղարաբաղի՝ իր վերահսկողության տակ անցած տարածքներից: 90-ականների սկզբին նման ճակատագրի արժանացել են նաև Շահումյանի շրջանը, Գետաշենի ենթաշրջանը, հայկական հոծ բնակչություն ունեցող այլ բնակավայրեր»: Մենք ելնում ենք նրանից, որ ԱԳՆ բնակեցված է «պապիկյան» նշաձողին գոնե որոշ չափով գերազանցող ինդիվիդներով: Այդ դեպքում հարկ է նկատել, որ ժխտվում է Արցախի Հանրապետության գոյությունը, ըստ այդմ՝ Թալիշը եւ մյուս շրջանները ներկայացված են որպես Ադրբեջանի տարածք: Այստեղից էլ՝ Փաշինյանի ու ՀՀ ԱԳՆ սիրած «էթնիկ զտում» ագենտուրային շղարշ-արտահայտությունը: Ցապարների բնակեցումը ներկայացվում է որպես «վերաբնակեցման ծրագրեր՝ փորձելով վերացնել հայկական հետքը»: Նախ բնակեցման, ոչ թե վերաբնակեցման, այսինքն նախորդ վիճակի վերարտադրման: Այնուհետեւ, ոչ թե հետք է վերացվում, այլ փոխվում է էթնիկ պատկերը, որն ընկած էր թե ԼՂԻՄ գոյության, թե ՄԽ սկզբունքների մաս կազմող կամարտահայտության հիմքում: Այստեղ է, որ ամենայն պարզությամբ արտահայտվում է ողբերգական մի իրողություն, որին պիտի խիզախություն ունենանք ուղիղ նայել: 2018 թվականից Հայաստանի շուրջ ծավալվող իրադարձություններում ՀՀ ղեկավարության դերը կայանում է ոչ միայն պարզ ռուս-թուրքական ագենտուրային ազդեցության մեջ, այլ իր մեջ պարունակում է որոշիչ սեփական բաղադրիչ: Այդ բաղադրիչի անունն է Իսրայել պետության շահը հետապնդող Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի «ուսմունք», որի հավատարիմ աշակերտն է մեր Նիկողոսը: Ոչ թե Փաշինյանն է կատարում Ալիեւի պահանջները, այլ Բաքվի պարագլուխը Փաշինյանինը՝ հակահայ եւ հակաիրանյան ռազմավարության հրեական ծիրում: Մեր գործողությունները պիտի բխեն այս իրողության գիտակցումից: Պարզ է, որ իրադարձությունների նման ընթերցումը կարող էր բյուրեղանալ միայն ուշ փուլերում: Այդուհանդերձ իրադրությունը դեռ հնարավոր է շտկել, երբ բացահայտ տեսնում ես դարանից ելած թշնամուն: